بررسی و تحلیل وضعیّت پایداری اجتماعی در شهر آمل

پایداری اجتماعی یکی از ابعاد مهمّ توسعة شهری پایدار است که با تأکید بر مفاهیم کیفی به دنبال تحقّق فضاهای شهری سرزنده و پویاست. پایداری اجتماعی رویکردی را ارائه می‌کند که بر اساس آن می­توان جنبه‌های وسیعی از چالش‌های زندگی شهری معاصر را شناسایی و برطرف نمود. هدف اصلی مقاله، بررسی وضعیّت پایداری اجتماعی و مؤلّفه‌های مربوط به آن در شهر آمل است. روش پژوهش توصیفی - پیمایشی بوده و تعداد نمونه، 430 خانوار است. یافته‌ها نشان می‌دهد که وضعیّت پایداری اجتماعی کلّ در شهر آمل در سطح مطلوبی قرار دارد. از بین مؤلّفه‌های نه‌گانه، «کیفیّت محیط» و «مشارکت اجتماعی»، وضعیّت نسبتاً نامطلوبی داشته‌اند که باید بیشتر از بقیه در اولویّت توجّه قرار گیرند. مشاهدة مقادیر میانگین مؤلّفه‌ها، دلالت بر تفاوت مقادیر آ‌نها با میانگین مطلوب دارد و نتایج حاصل از تحلیل مسیر هم نشان می‌دهد که مؤلّفة «تعامل» با (388/0) و پس از آن «اعتماد» (341/0) بیشترین تأثیر را در ارتقا و بهبود پایداری اجتماعی شهر آمل دارد.